Diyabet kan şeker düzeyinin yüksek kalması ile karakterize oldukça yaygın, kompleks metabolik bir hastalıktır. Genetik olarak azalmış insülin üretimi, bozulmuş insülin etkisi (insülin direnci) veya her iki durumun kombinasyonu ile seyredebilmektedir. Periodontitis; bakteriyel plak biyofilmi tarafından başlatılarak periodontal ataçman ve komşu alveolar kemik kaybına neden olan iltihabi süreci tanımlamak için kullanılan bir terimdir.
1990’lardan beri periodontal hastalık diyabetin komplikasyonlarından biri olarak kabul edilmektedir ve tıp kitaplarında yerini almıştır. Diyabetin periodontal hastalık için bir risk faktörü olması yanında periodontal hastalığın da enfeksiyon odağı olarak insülin direncine katkıda bulunarak glisemik kontrolü (şeker kontrolü) kötü yönde etkilediği ve diğer diyabetik komplikasyonların riskini artırabileceği ile ilgili güçlü kanıtlar mevcuttur. Orta derecede dişeti hastalığı olan bireylerdetoplam yara yüzeyi 3 boyutlu olarak hesaplandığında avuç içi yüzeyine yakın bir iltihaplı alan olduğu belirlenmiştir.
Ağız vücudun bir parçasıdır ve ağız ortamında tedavi edilebilen ve diyabetin kontrolünü zorlaştırabilecek bu potansiyel enfeksiyon kaynağı (periodontal hastalık) gözden kaçabilmektedir. Bu yüzden diyabetli bireylerin takibinde endokrin ve periodontoloji disiplinlerinin ortak yaklaşımları diyabetik komplikasyonların önlenmesinde önem arz etmektedir.
